WELL COME!

 Чи зебоянд қиссаҳое, ки инсонро ба сӯйи Худо боз мегардонанд
Рӯзе, ки аъмоли инсон ба ӯ нишон дода, аз ӯ суол карда шавад, гиря ва пушаймонӣ фоидае надорад.
Рӯзе, ки инсон мегӯяд: «эй кош барои зиндагии абадиям тӯшае мефиристодам»… орзу мекунад, ки ба дунё бозгардад, то барои ибодати Худо талош кунад… вале чи касе метавонад ин фурсатро ба ӯ бидиҳад….дунё дигар барои ӯ тамом шудааст…ҳоло вақти онаст, ки посухи неъматҳои бешумори илоҳиро пас диҳад…вақте ба қатори неъматҳои илоҳӣ нигоҳ мекунад, аз худ мепурсад ин ҳама неъмат барои ман будааст… онгоҳ саҳифаи неъматҳои илоҳиро ба диққат мутолиа мекунад
Неъмати ақл
.. саломатӣ
….. биноӣ
……… шунавоӣ
………… бӯёӣ
……… чашоӣ
………. тафаккур
……….. роҳ рафтан
………. нафас кашидан
……… хоб рафтан
…….. шаҳват
То ин ҷо расида, дигарашро намебинад, зеро ба фикри он меафтад, ки дар муқобили ин ҳама неъмат ӯ чи амале барои худои худаш к ... Давомаш»

Ба намози умр, ки нигоҳ мекардам, малоикро медидам, ки дар суфуфи зебои хеш ӯро ба наззора нишастаанд.
Рӯ ба қибла истодам, аммо дилам ҳанӯз дар паи тааллуқот буд. Гуфтам: «Намедонам, чаро ман ҳамеша ҳангоми дар намоз будан ҳавосам парешон аст?» Ба чашмонам хира шуд: «Мувозиб бош! Касе, ки сари намозаш ҳавосаш ҷамъ набошад, дар зиндагӣ низ ҳавосаш аслан чамъ нахоҳад шуд.»
Гуфту рафт. Аммо ман муддатҳо дар фикри иртибот миёни намозу зиндагӣ будам.
«Намоз муҳимтарин чиз аст, намозатро бо таваҷҷӯҳ бихон!» Бори дигар хондам…

Муҳаммадиқболи САДРИДДИН

Дар ҷамъи ёру дўстон, ки дар Русия дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доштанд ва  зиёфате барои мани меҳмони аз Тоҷикистон омада ороста буданд, шоҳиди ҳоли як нафар ҳамзабону ҳамдину ҳамватанам гаштам,

ки дар дафтари хотира сабт кардану барои дарси ибрати дигарҳо рўи коғаз оварданашро холӣ аз манфиъат намебинам. Чуноне ки дар ин маврид шоъир ва сард ... Давомаш»

Абдулҳаннони Абдурраҳмон

Барои арабҳо қабл аз ислом ва ё аниқтараш қабл а ... Давомаш»